De vuurtoren van Harlingen is nu niet direct jong erfgoed. Het is in 1922 in gebruik genomen. Nadat de vuurtoren buiten gebruik was gesteld, is het gebouw herontwikkeld tot een verblijfsruimte voor maximaal vier personen. Het ontwerp is van B. Pietersma die oud en nieuw heeft laten samensmelten.

Architect: B. Pietersma

Een toelichting over mijn inzending voor toevoeging van gebouwen aan de lijst.

Dit jaar ben ik vijftig jaar bezig als architect in Friesland en in de rest van Nederland. Sinds mei 1974 heb ik een groot aantal gebouwen mogen ontwerpen, die vervolgens gebouwd zijn en helaas zijn ook al een paar weer gesloopt en de gebruiksfunctie gewijzigd. Uitbreidingen en verbouw heeft ook bij een paar gebouwen plaatsgevonden. De categorie van gebouwen is van particuliere woningbouw, seriematige woningbouw voor huur en koop, winkels, kantoren, scholen, sportaccommodaties als drafbanen, sporthallen en zwembaden. Stedenbouwkundige plannen en restauratie behoren ook tot mijn activiteiten.

Zo is ook de uitbreiding en restauratie van het provinciehuis in Leeuwarden van begin jaren tachtig gesloopt. Ook staan op de nominatie voor sloop het zwembad de Welle te Drachten, het mbo college Friese Poort (Firda) te Drachten en het (voormalig en nu leegstaande) gemeentehuis te Ijlst. Op zich jammer, maar misschien noodzakelijk? 

Daarom is het belangrijk dat er nu aan iedereen wordt gevraagd tips te geven voor het behoud van Friese gebouwen om op de lijst te zetten van jong erfgoed. Mijn projecten worden niet voorgedragen voor eigen eer en glorie, maar om eventueel een bijdrage te leveren aan een mogelijk behoud.

Dit gebouw is ontworpen door Van Manen en Zwart en is gerealiseerd in 1965. Het is een erfenis uit de tijd dat op lokaal niveau bankgebouwen functioneerden. Door twee ontwikkelingen verdween deze functie  na 1965 uit de steden. In de eerste plaats nam het aantal banken door fusies en overnames af en in de tweede plaats werden banken gesloten door de digitalisering van het bankverkeer.

Architect: van Manen en Zwart te Drachten

Productielocatie van kartonnen verpakkingen gebouwd in 1982. Een fabrieksgebouw waar destijds aandacht aan is besteed.

De wandelpromenade is van 1994 en is gerealiseerd om een hoogwaardig verblijfsgbied te creëren, omdat de haven steeds meer een recreatieve functie kreeg. Het is ontworpen door architectenbureau Brakel, Buma, Klous. Het heeft zowel een zakelijke als een recreatieve functie. Inmiddels heeft het havenbedrijf Harlingen plannen om dit verder te ontwikkelen.

Architect: Brakel, Buma, Klous cs.

In 1969 zijn de spuizluizen geplaatst toem de Lauwerszee werd afgesloten en het Lauwersmeer ontstond. Het sluizencomplex had tot 2007 de naam Lauwerssluizen; vanaf 2007 werd de naam gewijzigd in de J.R. Cleveringsluizen. De spuisluizen bestaan uit drie bouwwerken met ieder vier spuikanalen. Het sluizencomplex staat symbool voor een van de belangrijkste landschappelijke ingrepen in de naoorlogse periode en verdienen om die reden een monumentenstatus.

Het gebouw van Abe Bonnema was de eerste hoogbouw (1988) na de gallerijflats. Kenmerkend om zijn witte gevel.

Vanaf de jaren ’60 is de vraag naar recreatie (zowel dag als verblijfsrecreatie) enorm toegenomen. Dit heeft geleid tot de ontwikkeling van recreatiewoningen aan het water, met name in het Merengebied. De Brekkense Wiel is een bijzonder project dat nu een mengvorm is van recreatiewoningen en permanent bewoonde woningen. Architect: niet bekend

De ruilverkavelingen hebben 85% van het Friese landschap op de schop genomen. Het omvatte niet alleen uit de herverdeling van land, maar ook de aanleg van wegen, elektriciteitsvoorzieningen, het verlagen van het waterpeil en de realisatie van nieuwe boerderijen. Deze boerderijen zijn kenmerkend voor de veranderingen die plaatsvonden in die periode. De boerderij werd in 1976 gerealiseerd.

Kijk hier naar het verhaal van het het ontstaan van de boerderij, verteld door de eigenaar Foppe Hemminga

Het museum is gebouwd in het centrum van Workum waar zich een groot aantal rijksmonumenten bevinden. Een museum vraagt om een gesloten ruimte en dat is feitelijk tegenstijdig aan wat wordt gevraagd aan de kant van de straat. Architect Wouda, van de Schaaf heeft dit dilemma opgelost door het museum op te delen in drie klassieke bouwdelen, die zich voegen in de omgeving. Het is gebouwd in 1992

Architect: Wouda, Van der Schaaf