Sinds de tweede wereldoorlog hebben zich mensen uit diverse windstreken gevestigd in Fryslân. Ze brachten hun eigen religie met zich mee en dat leidde tot de oprichting van nieuwe religieuze gebouwen. Een voorbeeld is de Tibetaanse boeddhistische tempel in Hantum. Een bijzonder gebouw in het Friese landschap. Het is gebouwd in 1986.

Architect: C. Ronstadt

In 1976 was de wijk Camminghaburen in aanleg en meerdere architecten werkten met elkaar in een ontwerpteam voor diverse locaties in de nieuwe wijk. Voor opdrachtgever Beter Wonen kreeg het architectenbureau Van Manen & Zwart/architect Dick Meulenbelt in Drachten de opdracht voor het ontwerpen van 133 sociale huurwoningen. De eentonige woningbouw van na de oorlog kreeg een geweldige wending in de architectuurstijl. Geen rechte rijen en gelijkvormigheid, maar veel beweging in hoog en laag. Zo ook deze woningen. De rijenbouw werd een aanschakeling van meerdere woningtypen. Daarom een te behouden stijl, zo kenmerkend voor die tijd.

In de jaren ’60 en ’70 zijn mede door de enorme toename van leerlingen in het voortgezet onderwijs nieuwe onderwijsgebouwen ontstaan. Dit gebouw van A. Bonnema dateert uit 1985. Het enorme complex is opgebouwd uit kleine eenheden en biedt huisvesting aan een groot aantal onderwijsvormen. Inmiddels is het omgeven door een nieuwer beeldbepalend gebouw op “poten”, maar de Bouhof is nog steeds zichtbaar. Architect: Bonnema

Postkantoren hadden een belangrijke functie in de periode na 1965. Er werden in die periode een groot aantal lokale vestigingen gerealiseerd. Na 2000 verloren ze langzaamaan hun functie, mede door de digitalisering. Dit pand is ontworpen door P. de Vries en gerealiseerd in 1965. Het voegt zich op een prachtige wijze in de bestaande gevelwand, maar onderscheid zich als afzonderlijk gebouw.

Architect: P. de Vries

Appartementencomplex gebouwd in 1986 te Sneek.

Het is een voorbeeld van stadvernieuwing uit de jaren ’70 en is ontworpen door A. Bonnema. Het is een mix van wonen en werken. Het gebouw dateert uit 1975 en voegt zich naadloos in het bestaande stedelijke patroon.

Architect: Bonnema

De wandelpromenade is van 1994 en is gerealiseerd om een hoogwaardig verblijfsgbied te creëren, omdat de haven steeds meer een recreatieve functie kreeg. Het is ontworpen door architectenbureau Brakel, Buma, Klous. Het heeft zowel een zakelijke als een recreatieve functie. Inmiddels heeft het havenbedrijf Harlingen plannen om dit verder te ontwikkelen.

Architect: Brakel, Buma, Klous cs.

Een toelichting over mijn inzending voor toevoeging van gebouwen aan de lijst.

Dit jaar ben ik vijftig jaar bezig als architect in Friesland en in de rest van Nederland. Sinds mei 1974 heb ik een groot aantal gebouwen mogen ontwerpen, die vervolgens gebouwd zijn en helaas zijn ook al een paar weer gesloopt en de gebruiksfunctie gewijzigd. Uitbreidingen en verbouw heeft ook bij een paar gebouwen plaatsgevonden. De categorie van gebouwen is van particuliere woningbouw, seriematige woningbouw voor huur en koop, winkels, kantoren, scholen, sportaccommodaties als drafbanen, sporthallen en zwembaden. Stedenbouwkundige plannen en restauratie behoren ook tot mijn activiteiten.

Zo is ook de uitbreiding en restauratie van het provinciehuis in Leeuwarden van begin jaren tachtig gesloopt. Ook staan op de nominatie voor sloop het zwembad de Welle te Drachten, het mbo college Friese Poort (Firda) te Drachten en het (voormalig en nu leegstaande) gemeentehuis te Ijlst. Op zich jammer, maar misschien noodzakelijk? 

Daarom is het belangrijk dat er nu aan iedereen wordt gevraagd tips te geven voor het behoud van Friese gebouwen om op de lijst te zetten van jong erfgoed. Mijn projecten worden niet voorgedragen voor eigen eer en glorie, maar om een eventueel een bijdrage te leveren aan een mogelijk behoud.

Het Schalsumerplan is ontworpen door architect J.J.M. Vegter die ook Rijksbouwmeester is geweest. Het plan is gerealiseerd tussen 1975 en 1990 en kenmerkt zich door een recht stratenpatroon, een lage dichtheid met veel twee onder één kap woningen.

Architect: Burggraaf

Staartbrug waarbij het scharnierpunt niet onder het wegdek zit, maar op pylonen die aan één kant van de brug staan. Bij opening wordt het wegdek opgetild en in een verticale positie gezet. De brug staat hoog op  diverse internationale lijstjes als een van de meest bijzondere bruggen. De brug is gebouwd in 2000 en ontworpen door H.C. Kooijman van A90 Architecten.